Do zaburzeń roku myślenia zalicza się przyspieszenie, zwolnienie, zahamowanie oraz zatamowanie, a także-mimo pewnych odrębności-rozkojarzenie i splątanie.
Przyspieszenie toku myślenia osiąga różny stopień, od stosunkowo nieznacznego do gonitwy myślowej, charakterystycznej dla stanów maniakalnych oraz niektórych zespołów zaburzeń świadomości.
Zwolnienie myślenia bywa nieznaczne, np.w przypadkach przygnębienia, lub wykazuje wyraźnie zwolniony bieg, gdy myśli (słowa i wyobrażenia) przesuwają się bardzo wolno, co często występuje w depresji.
Zwolnienie toku myślenia występuje również w niektórych przypadkach padaczki i w innych chorobach uwarunkowanych zmianami organicznymi tkanki mózgowej.
Zahamowanie myślenia polega na zatrzymaniu się wolno przesuwającegu się wątku myślowego.
Myśl niejako zastyga, czemu, jak w głębokiej depresji, towarzyszy poczucie głębokiego smutku oraz spowolnienie lub zahamowanie ruchowe.
Zachowanie pacjenta może więc nasunąć przypuszczenie, iż jego tok myślenia został znacznie zwolniony lub zahamowany.
Dopiero jednak pćżniejszewypowiedzi choregu dają pud tym względem pełną orientację.
W przypadku osłupienia chory nieraz całkowicie milknie (mwirmur) , cc jednak nie jest jednoznaczne z zahamowaniem procesu myślowego, który-mimo trwania mutyzmu-może być zachowany.
Artykuł dotyczy następujących zagadnień:
- zaburzenie toku myslenia