Psychologia kliniczna

W takich przypadkach ma miejsce rzutowanie (projekcja) urojeń wstecz.
Może ono dotyczyć przeszłości objętej okresem choroby, a może również sięgnąć okresu przed zachorowaniem.
Głębokie przeświadczenie chorego o prawdziwości wypowiadanych sądów jest cechą wskazaną w definicji urojeń.
Jednak w miarę postępu leczenia i poprawy stanu psychicznego poprawa ta przejawia się mJn, w rodzeniu się wątpliwości co do słuszności urojeniowych przekonań: .
Czy aby na pewno jest dokładnie tak, jak sądzę, czy może pewne sprawy widzę nieco przesadnie…
“Jest to moment, gdy psychoterapia znajduje szersze niż dotąd zastosowanie w leczeniu choroby psychicznej, przy równocześnie niezbędnym kontynuowaniu leczenia farmakologicznego.
Poszczególne objawy należy dostrzegać w ich wzajemnych powiązaniach, ale zarazem trzeba umieć je wyodrębnić, w czym bardzo pomaga prosta i przejrzysta klasyfikacja objawów.
Przy wstępnym omówieniu urojeń zaliczono je do zaburzeń treści myślenia.
Otóż stanowisko takie, aczkolwiek powszechnie przyjęte, oznacza właśnie pewne uproszczenie.
Urojenia bowiem, podobnie jak i inne objawy psychotyczne, nie są jakością izolowaną i autonomiczną.
Człowiek, który wypowiada głębokie i zarazem fałszywe przekonania, daje tym samym wyraz nieprawidłowościom w zakresie nie tylko treści myślenia, ale również procesów emocjonalna-motywacyjnych, spostrzeżeniowego poznania świata oraz postaw, jakie przyjmuje wobec ludzi i wydarzeń.
Mimo tego istotnego zastrzeżenia, urojenia-ze względów praktycznych-nadal będą umieszczane wśród zaburzeń treści myślenia.