Na przykład chory po wielokroć oznajmia, że jego przewód pokarmowy nie funkcjonuje od lat, żołądek jest zniszczony, a ciało ulega rozpadowi.
Nieco zbliżone do urojeń hipochondrycznych i odnoszących (por.niżej) , ale o cechach odrębnych, są urojenia zniekształcenia ciała, a zwłaszcza twarzy. Urojenia tej treści, mimo iż nazywane dy s m o rfofob i ą (dysmzrwowzżia) , nie są fobią, lecz właśnie urojeniami.
Chory wyraża niezachwiane przekonanie, że jego twarz jest zniekształcona, niepokojąco zmieniona i budzi odrazę u innych.
Z urojeniami sprzęgają się iluzje.
Chory też nieraz sądzi, że jego ciało wydziela przykrą woń, co odsuwa od niego ludzi.
Nierzadko chorzy zwracają się do chirurga, domagając się wykonania operacji plastycznej.
Stwierdzenie urojeń zniekształcenia twarzy uzasadnia podejrzenie procesu schizofrenicznego.
Czasem, zwykle u ludzi młodych, nieraz w okresie dojrzewania, rozwija się nerwica lękowa, której dominującym objawem jest dysmorfofobia w dosłownym znaczeniu, tj.dręczący lęk (fobia) i związana z nim natrętna myśl o własnej brzydocie.
A więc, np.o tym, że nos jest zbyt długi lub nieco wklęsły, uszy odstające itp.
Mimo że te niedostatki urody-u człowieka, który z niepokojem zaczyna o nich rozmyślać-nie są niczym nowym i bywają zwykle umiarkowane lub nieznaczne, budzą jednak przykre i silne doznania emocjonalne.
Urojenia grzeszności i winy znajdują wyraz w przypisywaniu sobie różnych przestępstw i zbrodni, za które, ku zgnębieniu chorego, muszą pokutować ludzie niewinni.
Czasem chorzy obwiniają się o grzechy obciążające najbliższych lub całą ludzkość: czują się ludźmi niegodnymi, którzy nie zasługują na nic innego prócz kary.
Urojenia poniżenia, upośledzenia, zubożenia, nicości (nihilistyczne) , zbliżają się czasem w swej treści do urojeń hipochondrycznych.
Chory może trwać w przeświadczeniu, że jego ciało jest niszczone przez straszną chorobę, jest pozbawiony narządów, nic już nie ma-ani rzeczy (urojenia zubożenia) , ani zdrowia, ani nawet własnego ciała (urojenia nihilistyczne) .
W innych przypadkach chory uważa się za człowieka skrzywdzonego przez ludzi lub zły los, jest niezdolny do niczego, do żadnej pracy, działania, najprostszej egzystencji.
Urojenia grzeszności, winy, poniżenia, upośledzenia, zubożenia i nihilistyczne bywają ujmowane łącznie jako urojenia depresyjne, gdyż zwykle chorzy, którzy takie urojenia wypowiadają, zdradzają również objawy głębokiej depresji.
Nazwa ta jednak zbyt silnie akcentuje związek treści urojeń z zespołem depresyjnym.
Urojenia wielkościowe dotyczą osobistych przymiotów chorego wyróżniających go, w jego mniemaniu, i wynoszących ponad otoczenie i przeciętność.
Są to np.niepospolite cechy umysłu, rozległa wiedza, znajomość kilkunastu i więcej języków.
Artykuł dotyczy następujących zagadnień:
- urojenia hipochondryczne
- uroienia
- depresja i urojenia hipochondryczne
- urojenia hipochondrycz
- urojenia winy i grzeszności
- urojenia zubożenia