Choroba, nie tylko psychiczna, charakteryzuje się pewnym przebiegiem.
Przebieg ren bywa typowy lub pozbawiony cech znamiennych, zwykle daje się wyodrębnić okres początkowy (narastanie zaburzeń) , okres pełnego rozwoju choroby i ustępowania jej objawów.
Zarysowana tu linia może mieć oczywiście bardzo różny kształt, na co składa się wiele przyczyn, nLin, brak objawów prodromalnych lub ich długotrwałe utrzymywanie się, gwałtowne zaostrzenia, okresy poprawy, ukształtowanie się przebiegu fazowego.
W tym miejscu starano się zwrócić uwagę na dynamiczne właściwości choroby, na to, że jest ona procesem chorobowym.
Mając na myśli choroby psychiczne, które pod tym względem nie stanowią żadnego wyjątku, mówimy nieraz-proces psychotyczny.
W odróżnieniu od chorób-wyodrębnia się stany względnie trwałe, nie wykazujące zasadniczo elementów procesualnych.
W klinice psychiatrycznej, obok chorób psychicznych (i nerwic, które choć w sposób zasadniczy różnią się ud psychoz, to jednak też znamionuje je przebieg dynamiczny, tj.właśnie proces nerwicowy) , przedmiotem klinicznego opisu pozostają różne stany będące najczęściej zejściem po przebytych chorobach.
Na przykład upośledzenie umysłowe po przebytym we wczesnym dzieciństwie lub w życiu płodowym zapaleniu mózgu, otępienie spowodowane urazem czaszki uszkadzającym tkankę mózgową, charakteropatia po ciężkim zatruciu.
Mówiąc, że są to zmiany względnie trwałe, kładziemy akcent na słowo względnie”, nie są one bowiem-przynajmniej w niektórych przypadkach pozbawione zaznaczającej się dynamiki.
A w każdym razie obraz kliniczny może wykazywać zmiany, np.pogłębianie się objawów otępiennych, nasilanie lub kompensacja cech charakterystycznych czy też złagodzenie zaburzeń przystosowania u osobnika niedorozwiniętego, osiągnięte w wyniku umiejętnego i długotrwałego rozwijania pewnych sprawności.
Artykuł dotyczy następujących zagadnień:
- proces psychotyczny