Nieprawidłowości te są przelotne i
pot-Psybiatria zbawione cech patologii, ale przypominają w niewielkiej mierze urojenia, choć trudno tu, rzecz jasna, o pomyłkę.
Na kilku stronach nie można dokonać przeglądu licznych drobnych nieprawidłowości czynności psychicznych.
Ich charakterystyka wymaga obszernego opracowania.
Pominięto więc opis myślenia rozbieżnego (polegającego na czynieniu bardzo licznych i zbędnych dygresji) , ambisentencji pozornej (, równoczesnego”skłaniania się do dwóch przypuszczeń niezgodnych ze sobą) , myślenia paragnomenicznego (dziwacznych i zaskakujących pomysłów, niezgodnych-jak się zdaje-z osobowością człowieka, np.z jego poczuciem uczciwości) , nastawienia rzekomo urojeniowego i wielu innych.
Podstawowy wniosek, który nasuwa się już na podstawie tego krótkiego przeglądu, sprowadza się do przekonania, iż stwierdzenie nikłych nawet zaburzeń czynności psychicznych powinno być rozpatrywane w sposób dwojaki.
Po pierwsze-z nastawieniem, aby nie przeoczyć objawów mogących być zwiastunem rozpoczynającej się choroby i po drugie-by nie dopatrywać się patologii ram, gdzie jej nie ma, a gdzie jedynie mają miejsce przemijające lub drobne nieprawidłowości, albo wręcz przejawy odczynu w pełni fizjologicznego, przypominające jedynie objawy psychopatologiczne.
December 14, 2009 ·
Opublikowano w: Psychologia kliniczna