Interakcja czynników etiologicznych w patogenezie zaburzeń psychicznych.
Do zaburzenia czynności psychicznych dochodzi zwykle w wyniku współdziałania wielu czynników etiologicznych.
Tradycyjnie wyodrębnia się czynniki: 1) endogenne-związane z predyspozycją genetyczną, determinującą zaburzenie czynności ośrodkowego układu nerwowego**u n.) w różnych okresach życia: 2) somatogenne-znane czynniki patogenne i procesy chorobowe doprowadzające do zaburzeń czynności*u n.: 3) psychogenne-czynniki związane z nieprawidłowym rozwojem psychicznym, społecznym uczeniem się oraz sytuacjami i wydarzeniami powodującymi stres psychiczny.
W nowych koncepcjach etiopatogenetycznych powstanie zaburzeń psychicznych rozpatruje się w kontekście predyspozycji i sytuacji zewnętrznej.
Predyspozycja (vulnerability) obejmuje: 1) czynniki genetyczne związane z czynnością mózgu: 2) nabyte zmiany biologiczne**u n.: 3) rozwój psychiczny osobowości.
Sytuacja zewnętrzna obejmuje stres psychiczny (np.wydarzenie życiowe konflikt wewnątrzpsychiczny) oraz działanie patogennych czynników fizycznych i biologicznych.
Udział poszczególnych czynników etiologicznych w patogenezie określonych zaburzeń i chorób psychicznych jest zróżnicowany i zwykle jeden z nich pełni w danym zaburzeniu ruję dominującą.
Artykuł dotyczy następujących zagadnień:
- etiologia zaburzeń psychicznych
- etiologia zaburzeń i chorób psychicznych