Chirurgiczne zniszczenie ciała migdałowatego, tzw.amygdalotomia, znosi agresję w przebiegu organicznych chorób układu nerwowego.
Ocena niebezpieczeństwa odbywa się jednak w korze, w korze też są uświadamiane emocje towarzyszące zbronie.
Wynik uszkodzenia zależy nie. tylko od jego lokalizacji, ale także od rodzaju uszkodzenia i przewlekłości procesu chorobowego, oraz od tego, u kogo to uszkodzenie nastąpiło.
Dwa ostatnie czynniki mają decydujący wpływ na tworzenie się mechanizmów kompensacyjnych.
Cały organizm broni się przed dezintegracją, dlatego kompensacja jest rezultatem minionej historii jednostki.
Gdy określona funkcja wymyka się spod kontroli właściwej struktury, mogą ją przejąć inne układy, ewolucyjnie starsze.
Nowy mózg nie jest potrzebny wielu zwierzętom do jednostkowego przeżycia.
Dekortykowane szczury nadal biegają, jedzą, walczą, ale nie budują gniazd i nie opiekują się potomstwem.
Czasem i u człowieka obserwuje się kryzys zachowań społecznych, do głosu dochodzi wrogość i przemoc.
Jak powiada włoski neurofizjolog Valzelli: , archaiczna gadzia fizjonomia wychyla się zza ludzkiej maski”.
Była już mowa o tym, że zachowanie człowieka i zwierząt jest ukierunkowane na adaptację i przetrwanie.
Jednak, jak zauważył Valzelli, współczesny człowiek jest mniej sprawny od swoich przodków, biega, pływa i kopie gorzej od nich.
Pozostawiony bez zdobyczy cywilizacji nie mógłby przeżyć jednego dnia.
Nowy mózg służy bowiem nie do adaptacji, lecz przede wszystkim do świadomego przekształcania środowiska stosownie do własnych potrzeb.
Liczne są definicje świadomości.
Z neurofizjologicznego punktu widzenia jest to utrzymywanie stałego poziomu czuwania, umożliwiające selekcję i interpretację bodźców.
Świadomość może być też rozumiana jako postrzeganie tego, co się dzieje we własnym umyśle, subiektywne zdawanie sobie sprawy z przebiegu własnych procesów poznawczych.
Jest to także charakterystyczna dla człowieka, wykształcona na podstawie myślenia symbolicznego zdolność do celowego kierowania się własną wolą.
Nowy mózg stanowi podłoże działań indywidualnych, bogatszych niż zostały przewidziane dla danego gatunku.
Wyzwolenie się z więzów genetycznej predestynacji, uzyskane dzięki rozwojowi nowego mózgu, jest prawdopodobnie największą zdobyczą ewolucji.
Jednak całkowita swoboda działania może być tylko ułudą.
Co zatem osiągnął człowiek oprócz pionizacji i wyspecjalizowania ręki?
Czy dzięki analizie ludzkiego zachowania można dojrzeć tylko, kły i pazury ewolucji’?
Samozaparcie w obronie potomstwa lub innych członków stada jest zaledwie nepotyzmem, ale prócz egoizmu wykształcił się w filogenezie również altruizm.
Przejawy altruizmu obserwuje się także u zwierząt, zdarza się, że delfiny ratują przed zatonięciem ludzi, istoty przecież obce.
Wyłącznie ludzkim zaprzeczeniem grozy biologicznego istnienia jest idea.
Zgodnie z koncepcją amerykańskiego psychiatry JulesaMassermanna jest to tylko jeszcze jeden mechanizm obronny.
Mimo to, jak mówił Sartre, człowiek zawsze może próbować być czymś więcej niż jest.
Artykuł dotyczy następujących zagadnień:
- ciało migdałowate agresja