z drugiej zaś strony zmiana otoczenia człowieka (np.zmiana struktury rodziny, zmiana warunków społecznych, ekonomicznych, politycznych itd) .
Wiadomo bowiem, że systemy żywe nie tylko adaptują się do środowiska, ale same się zmieniają lub wpływają na zmianę otoczenia.
Jak trafnie zauważa Jakubik (l 989) , system korzysta z procesów przystosowawczych w trzech głównych celach: sterowania związkami między jego podsysremami, sterowania systemem jako całością i sterowania zależnością między systemem a nadsystemem.
Nowa propozycja intelektualna, zwana ogólną teorią systemów, przedstawiona przez 1, yon Bertalanffy’ego po raz pierwszy w latach trzydziestych, rozpowszechniła się wyraźnie dopiero po 195-4 r. (rok założenia Towarzystwa Badań Systemów Ogólnych) .
Wśród wielu entuzjastów nowych propozycji w sposobie dostrzegania i opisywania zjawisk, nie pomijając samego twórcy teorii, pojawił się z biegiem lat pewien sceptycyzm co do możliwości stosowania uogólnionego opisu matematyczno-logicznego (algorytmu działania systemu) , szczególnie w zakresie badania i tworzenia życia psychicznego człowieka.
Dotyczyć to może zarówno zjawisk tzw.normy życia psychicznego, jak i choroby.
Mimo tych trudności można przytoczyć wiele przykładów zastosowania, i to z dużym powodzeniem, podejścia systemowego w psychologii i psychiatrii.
Jednym z nich może być