Higienę psychiczną rozumiemy w tej książce jako dziedzinę wiedzy z pogranicza psychologii, medycyny i pedagogiki, która uczy jak zachowywać zdrowie psychiczne, utrzymywać zadowolenie z życia i komfort psychiczny oraz zdolność skutecznego i sprawne
go działania, a także jak przeciwdziałać degradacyjnym zmianom osobowości. Metody oddziaływania higieny psychicznej można podzielić na dwie grupy :
– sposoby organizowania warunków egzystencji, tak aby sprzyjały zachowaniu zdrowia psychicznego,
– zabiegi psychoterapeutyczne.
Z badań prof. Bieleckiego wynika, że osobowość młodzieży niepełnosprawnej oscyluje w kierunku tego, co badacze nazywają osobowością niedojrzałą, infantylną, trudno przystosowującą się. Wynikałoby z tego, że główne zabiegi higieny psychicznej powinny być
skierowane na zwiększanie poczucia bezpieczeństwa, zmniejszanie napięć lękowych, łagodzenie napięć wewnętrznych pojawiających się bądź jako skutki przeżywanych stresów, bądź przeżywanych konfliktów. Występuje też silna potrzeba pracy nad zmienianiem negatywnego obrazu siebie, niskiej samooceny, poczucia mniejszej wartości. Młodzież ta wreszcie potrzebuje ukazania jej jakiejś szerszej perspektywy rozwoju własnej osobowości, skierowania stłumionych energii potrzeb w określone kanały pracy nad sobą i rozwoju własnej osobowości.
Artykuł dotyczy następujących zagadnień:
- Cele i zadania higieny psychicznej