A/ rodzina, w której śmierć stanowi tabu, podstawą tu jest cisza po śmierci osoby zmarłej, styl ten może wywodzić się rodziny wyjściowej /rodziców, teściów/, zazwyczaj nie jest to rozwiązany proces żałoby po stracie jednego z rodziców;
B/ rodzina, w której ktoś musi zostać potępiony, styl ten przekazany jest również przez rodziny wyjściowe. Prowadzi to również do uogólnionego gniewu i do szukania kozłów ofiarnych, na których można przerzucić gniew;
C/ rodzina, w której unika się intymnych związków . lansuje się tu przekonanie, że bliskość niesie zbyt duże ryzyko;
D/ rodzina, w której lansuje się przekonanie, że życie musi iść dalej /np. rodzina Kennedych, która po stracie swoich bliskich kolejno zakłada fundacje ich imienia/, nie dopuszcza się smutku, aby system rodzinny się nie załamał;
E/ rodzina dla której strata oznacza chaos i ryzyko dezintegracji, taka rodzina ma ograniczone źródło wsparcia. To w tych rodzinach są rozwody, choroby psychiczne, poczucie separacji;
F/ rodzina, która zawsze musi słusznie postępować, walczy z poczuciem żalu, często intelektualizuje;
G/ rodzina, która jest otwarta i uczciwie dzieli się uczuciami, członkowie rodziny są razem ze sobą i razem dzielą swój ból. Proces żałoby wiąże się ze wzajemną troską i pocieszaniem. Smutek żałoby łatwiej przezwyciężyć, kiedy jest wzajemna bliskość, ale nie tworzy się wyizolowanej wysepki.