Karanagh twierdzi, że pewne znamiona procesu żałoby, które powodują, że kończy się ona pomyślnie:
1. wysoka ocena społeczna smutku.
W przeciwieństwie do depresji smutek po śmierci bliskiej osoby jest akceptowany społecznie. Uważa się, że jest to odpowiednia reakcja i traktuje się to jako przejaw bliskiej więzi ze zmarłym, jako altruistyczną reakcję. Ponadto osoba może wyrażać negatywne emocje, które również są akceptowane przez innych. Jest to ten rys procesu żałoby, który powoduje korzystne i pozytywne zakończenie. Jeżeli poparcie społeczne nie kończy się to osoba może mieć większe trudności z przystosowaniem się, może nie przerywać tego procesu i trwać w nim , jak może się to zdarzyć osobie histerycznej.
2. przejęcie ról społecznych po śmierci osoby bliskiej Może to sprawić satysfakcję i osłabić smutek związany z odejściem, pozwala na chwilowe, emocjonalne odejście od straty.
3. proces żałoby może przynieść korzyści:
– finansowe (spadek);
– możliwość znalezienia nowego partnera;
– możliwość zajęcia się pracą naukową;
– więcej czasu na przyjemności;
ulga, że zakończyły się cierpienia chorego-w przypadku, gdy zmarły chorował, a choroba miała przebieg bolesny
Jeżeli osoby w żałobie potrafiły uniknąć poczucia winy z tych korzyści to prowadzi to do pozytywnego zakończenia tego procesu. Niektóre korzyści z procesu żałoby wynikają z pomyślnego zakończenia kryzysu psychologicznego – człowiek staje się silniejszy, odnajduje sens życia i jego relacje z innymi stają się głębsze, przepełnione są miłością.
Z badań nad rodzicami, którzy stracili dzieci w skutek choroby wynika, że od śmierci nastąpił u nich rozwój duchowy, więzy pomiędzy nimi, a poszczególnymi członkami rodziny się zacieśniły, byli bardziej zdolni do wyrażania uczuć. Jednakże wśród tej grupy są i takie małżeństwa, które po śmierci dziecka rozwodzą się (80 %).