Zaburzenia psychiczne,

jeśli występują, wykazują dużą różnorodność-od objawów neurastenicznych do stanów psychotycznych z zaburzeniami świadomości w cięższych przypadkach awitaminozy.
O ile n te dobór w i tam i ny A, objawiający się tzw.kurzą ślepotą i zaburzeniami dermatologicznymi, nie wywołuje zaburzeń psychicznych, o tyle jej przedawkowanie powoduje nadmierną pobudliwość emocjonalną, płaczliwość, utratę łaknienia i objawy neurasteniczne.
Również przedawkowanie witaminy 1, z którym spotykamy się zazwyczaj u dzieci, wywz(uje zaburzenia w sferze psychicznej.
Chorzy uskarżają się na osłabienie, obserwuje się spowolnienie psychoruchowe, nadwrażliwość zmysłową oraz bezsenność.
Nie są znane zaburzenia psychiczne w następstwie n i edoboru w itam iny E.
Stosuje się ją w psychiatrii jako lek psychostymulujący.
Awitaminoza witaminy K może prowadzić do skazy krwotocznej z objawami ze strony układu nerwowego i powikłaniami psychiatrycznymi.
Polegają one przede wszystkim na ilościowych i jakościowych zaburzeniach świadomości.
Głodzenie i wyniszczenie bywa często przyczyną zaburzeń psychicznych.
Ich patogeneza jest złożona.
Chodzi zarówno o niedobór ważnych dla życia składników pożywienia, a więc białek, węglowodanów, tłuszczów, wody, soli mineralnych, witamin, ale również o działanie przewlekłego stresu.
Dotyczyło to np.więźniów gułagów i obozów koncentracyjnych.
Zagrożenie życia, stały lęk, powtarzające się poniżanie i upokarzanie ludzi prowadziło do stanów astenicznych i reakcji rezygnacyjnych, które w gwarze więźniów określano terminem, muzo(manienie”.
Zanik popędu samozachowawczego i utrata wiary w przetrwanie były zjawiskiem groźnym i odbierały więźniowi szanse przeżycia w tych nieludzkich warunkach.
Ze skraj ną kacheksj ą mamy też dc czynienia w krajach trzeciego świata(kraje Afryki i Azji).
W miarę pogłębiania się deficytu kalorycznego u osób głodujących, pu okresie paradoksalnego pobudzenia i agresji, występują jakościowe zaburzenia świadomości, np., majaczenie głodowe”.
Przewlekłe stany niedożywienia mogą prowadzić do następstw otępiennych i charakteropatycznych.