Pierwotne zespoły ot(pienne 4’horoba Alzheimera.

Na początku obecnego stulecia Al. Alzheimer(1907)opisał przypadek otępienia bez znanej przyczyny.
Od tego czasu wyodrębnia się zespół otępienny pierwotny o dość jednolitym i charakterystycznym obrazie klinicznym oraz przebiegu, który nazwano chorobą Alzheimera.
W większości przypadków*choroba rozpoczyna się po 60, rż, i ma w początkowym stadium przebieg utajony.
W międzynarodowej klasyfikacji ICD-10 uwzględnia się:otępienie w chorobie Alzheimera c wczesnym początku, o późnym początku, otępienie atypowe lut’mieszane i nie określone.
Postępujący proces otępienia może trwać 10-15 lat, a nawet dłużej i prowadzi nieuchronnie do całkowitej utraty samodzielności psychicznej i fizycznej pacjenta, a w końcu dc śmierci.
Kobiety chorują częściej.
Rozpoznanie choroby Alzheimera jest zawsze prawdopodobne, gdyż dopiero badanie sekcyjne(neurohistcpawlogiczne)daje stuprocentowe potwierdzenie lub wykluczenie rozpoznania przyżycicwego.
Proces otępienny przebiega w kilku stadiach.
Przy określaniu kolejnego stadium(lub stopnia)otępienia można się posłużyć Skalą Ogólnej Deterioracji według 8.
Reisberga(19823, która uwzględnia siedem stadiów:1.
Brak zaburzeń poznawczych:Il.
Pogranicze otępienia:Ul.
Niewielkie otępienie:IV.
Umiarkowane otępienie:V.
Średnio nasilone otępienie:VI.
Znaczne otępienia VII.
Bardzo ciężkie otępienie.
W początkowym stadium choroby pacjent uskarża się na zapominanie, gdzie położył przedmiot codziennego użytku, zapomina też nazwiska ludzi dobre wcześniej znanych.
Obiektywnie zaburzenia pamięci krótkoterminowej ujawniają się wyłącznie w trakcie wnikliwego badania psychiatrycznego, stwierdza się zaburzenia orientacji i skupienia uwagi.
Powyższym objawom mogą towarzyszyć przygnębienie, stany lękowe, nadmierna podejrzliwość(, kłus mnie okrada’), spowolnienie psychoruchcwe, zubożenie słownictwa.
W niewielki m otęp ten i u można zaobserwować zagubienie się w czasie podróży, zauważalne przez współpracowników, gorsze wykonywanie dotychczasowych obowiązków zawodowych.
W otępi en i u u m fajkowanym stwierdza się zubożenie wiedzy na temat aktualnych i wcześniejszych wydarzeń:mogą też występować ubytki pamięciowe dotyczące życiorysu.
W otępieniu średnio nasilonym chory nie może się obyć bez pomocy osoby drugiej.
W badaniu nie potrafi sobie przypomnieć większości istotnych danych dotyczących swego bieżącego życia, np.adresu, numeru telefonu, imion bliskich osób.
W zn acz nym otęp i en i u pacjent jest nieświadomy ostatnich wydarzeń ze swojego życia, wymaga pomocy przy wykonywaniu codziennych czynności(może nie trzymać moczu), jego rytm dzienny jest zakłócony, pojawiają się zaburzenia zachowania(czuje się oszukiwany przez ztoczenie), objaw lustra(chory rozmawia ze swoim odbiciem w lustrze):występują objawy kompulsywne(np.powtarzanie stale tych samych czynności), lęk i agresja, całkowity zanik aktywności celowej.
W bardzo ciężki m otępieni u pacjent traci wszelkie zdolności językowe, często w ogóle nic mawi(mutyzm), co najwyżej chrząka.
Niesprawność zwieraczy występuje u wszystkich chorych.
Pojawia się całkowity zanik zdolności psychomotorycznych(chzry przestaje chodzić).
Badanie neurologiczne ujawnia liczne objawy(niedowłady, ogniskowe objawy korowe).
Terminalne stadium choroby oznacza w zasadzie życie wegetatywne.

Artykuł dotyczy następujących zagadnień:

  • pierwotny zespół otępienny
  • zwapnialy zespol pierwotny