Podział urojeń według budowy.

Urojenia paranoiczne to urojenia usystematyzowane, tzn.tworzące pewien system dotyczący z reguły jednej zasadniczej dla chorego sprawy.
Są to urojenia powiązane, pozornie logiczne i wykazujące wewnętrzną spoistość.
Rozumowanie chorego na temat zagadnień szczegółzwych, choć z urojeniami związanych, może być logiczne i konsekwentne.
Tego typu urojenia są charakterystyczne dla paranoi (czyli obłędu) i dlatego noszą nazwę urojeń paranoicznych, mogą jednak występować także w innych chorobach psychicznych, czasem w psychozach schizofrenicznych.
Należy pzdkreślić, że urojemia paranoiczne różnią się nieraz pod względem treści, a więc bywają prześladowcze, wielkościowe (posłannictwa religijnego, wynalazcze, odkrywcze) , zazdrości lub inne.
Urojenia paranoidalne (nieusystematyzowane) , w odróżnieniu od paranoicznych, nie wykazują już tak wyraźnej i konsekwentnej budowy, dotyczą nieraz licznych zagadnień dość luźno powiązanych ze sobą.
Co do treści-to podobnie jak paranoiczne-mogą być prześladowcze, wielkościowe, hipochondryczne, zazdrości i inne.
Urojenia paranoidalne należą do najczęstszych i występują w różnych chorobach psychicznych, m in.w urojeniowej postaci schizofrenii.
Urojenia niespójne (mkoherenme) charakteryzuje brak wszelkiej spójności i zmienność treści.
Poszczególne wypowiedzi chorego są często uderzająco absurdalne.
Tego typu urojenia są charakterystyczne m in.dla porażenia postępującego.
Chory zapewnia otoczenie o posiadaniu niezmierzonych bogactw, majątków, skrzyń złota lub o tym, że jest np.krolem wszechrzeczy i wszystkich planet.
Urojenia, zgodnie z tym co powiedziano dotąd, mogą należeć zarazem do pierwszej, jak i do drugiej z omówionych grup.
A więc mogą być prześladowcze z uwagi na ich treść, a paranoiczne pod względem budowy, lub wielkościowe, zarazem inkoherenme itd.
Analizując obraz kliniczny chorób psychicznych, daje się zauważyć, że urojenia w części przypadków występują już na początku psychozy, zaledwie w kilka lub kilkanaście dni od dostrzeżenia zmian w stanie psychicznym chorego.
Częściej jednak okres ten trwa dłużej i urojenia kształtują się stopniowo.
Chory np.zaczyna podejrzewać, że w jego otoczeniu zachodzą niepokojące zmiany.
Stara się je zrozumieć i wyjaśnić.
Fakty jednak, z którymi się styka, tłumaczy w sposób urojeniowy, co nazywamy urojeniową interpretacją wydarzeń rzeczywi słych.
Uhory sądzi np., że niektóre wypowiedzi rodziny lub listy, jakie otrzymuje, wskazują na to, iż grozi mu jakieś poważne niebezpieczeństwo.
Gotowość do myślenia w sposób urojeniowy nosi nazwę nastaw lenia urój eOlOWCgO.
W miarę rozwoju choroby utrwala się głębokie przeświadczenie chorego o słuszności jego sądów, w istocie fałszywych, a nadto dotyczą one już zwykle nie tylko wydarzeń rzeczywistych, ale również nie istniejących.
Chory np.dochodzi do wniosku i niewzruszenie wierzy, że padł ofiarą tajnej organizacji, instytucji, która w rzeczywistości nie istnieje.
Uformowanie się treści urojeń łączy się czasem z poczuciem ulgi, której chory doznaje sądząc, że np.zrozumiał niejasne dotąd zmiany zachodzące w jego otoczeniu i że już wie, jakie grozi mu niebezpieczeństwo lub jaką ma spełnić misję.
Występowanie omamów, które często towarzyszą urojeniom, sprzyja ich rozbudowie i utwierdzeniu się chorego w słuszności jego sądów.
Uwagi powyższe nie oznaczają bynajmniej, co z naciskiem należy podkreślić że urojenia tłumaczymy obecnością lęków i omamów, a omamy występowaniem urojeń.
Różne wspó (występujące objawy są często przejawem tej samej choroby i nie można w sposób dowolny jednych objawów wyprowadzać z drugich.
Wspomniano poprzednio, że charakterystyczną cechą urojeń jest nLin, fałszywe interpretowanie Taktów i trwanie przy mylnym sądzie, mimo oczywistych 5-Psychiatria dowodów blędnoici.

Artykuł dotyczy następujących zagadnień:

  • urojenia paranoiczne
  • urojenia podzial
  • podział urojeń ze względu na treść
  • urojenia posłannictwa religijnego
  • zespół psychoorganiczno otępienny